vrijdag 4 november 2011

Pijn

Er was eens een tijd dat ik nog alles kon…..

Ik hoefde me nooit zorgen temaken voor dat de dag begon.

Die tijd die is geweest

En als ik hele slechte dagen heb dan mis ik die het meest.



Soms kan ik geen eens meer denken.

De pijn is dan zo duidelijk aanwezig

Ja dat zijn dan de dagen , ik ben dan bedlegerig.



Ik haat die pijn

Die ervoor zorgt dat ik niet meer mobiel kan zijn.

In mijn geest denk ik dat ik nog steeds gezond ben.

Maar dan kom ik terug in de werkelijkheid

En realiseer ik me , ik ben niet meer een van hen.



Ik ben moe van al het uitleggen.

Mensen luisteren niet, ze lachen of weten niets te zeggen..

Mensen vinden het duurt te lang

hoe vaak moet ik nog zeggen het is geen griepje het is levenslang!



je hebt soms zoveel mensen met goede bedoelingen om je heen.

ze kunnen je pijn nooit wegnemen, in je hart voel je je dan nog zo alleen.

Soms heeft de buiten wereld me nog in haar greep en in haar macht.

Dat zijn dan de nare dagen dat ik depri ben en net moet doen alsof ik lach



sorry als ik moet zeggen dat ik iets niet meer kan.

dat kan je 3 keer zeggen tegen mensen

daar worden zei dan moe van!



Ze zeggen je moet positief blijven

ja zelfs dat lukt me dan even niet

Hoe kan ik dat nou als ik nog zo veel wil doen met mijn lieve kinderen!

De pijn en sub-luxaties houden dat tegen

En dan komen mijn tranen het lijkt wel een stort bui aan regen.



Maar iedere dag begin ik het te leren.

Door mijn dag beter in te delen dat heet doseren!

Mijn hersenen draaien op volle toeren



Ik wil met mijn kinderen spelen ,ik wil alles nog doen.

Waarom laat mijn lichaam me iedere dag in de steek.

Waarom is er geen dag meer die op vroeger leek……



Nee mensen zeggen je moet het accepteren.

Maar als ik dat doe dan lijkt het wel of ik het weet te hanteren.

Er is een les blijf vechten, geef liefde en blijf leven

Want dat is iets en het enigste wat ik mijn gezin en andere kan geven.



Geen negativiteit, en voor ons is er geen wonder,

Iedere dag als ik op sta lever ik een strijd.

ik wil nog niet ten onder.



Ik probeer te genieten van de kleine dingen met mijn ogen wijd.

En als ik een goede dag heb denk ik het is me gelukt

Mijn dag kan voor vandaag niet meer stuk



Ik straal ben trots op mezelf.

En dan heb je weer die mensen die zeggen he je wordt beter het gaat vanzelf.

maar als je zoveel pijn hebt is je leven een hel

maar er komt een tijd als die mensen iets overkomt dan begrijpen ze het wel







Deze gedicht heb ik overgenomen van een lot genoot ...

Liefs Marian

Geen opmerkingen:

Een reactie posten